Tijdens de laatste verkiezingen kwam ik aan bij het stembureau om mijn stem uit te brengen. Juist op dat moment kwam er een man naar buiten die net gestemd had. Op mijn vraag of het binnen druk was, gaf hij aan dat het wel meeviel. Hij voegde daar spontaan aan toe dat Nederlanders meer saamhoordelijkheid moesten tonen. Waarschijnlijk bedoelde deze man dat Nederlanders meer saamhorig moesten zijn en wilde hij het netjes zeggen.
Onbedoeld had deze man een mooi nieuw woord geïntroduceerd. Dit woord bleef in mijn gedachten hangen. Saamhoordelijkheid is natuurlijk in geen enkel woordenboek terug te vinden, maar wat mij betreft zou het er wel zo in mogen. Saamhoordelijkheid is volgens mij een samenvoeging van de woorden saamhorigheid en verantwoordelijkheid, allebei woorden die relevant zijn voor een gezonde samenleving. Saamhorigheid duidt op het gevoel dat je bij elkaar hoort, dat je eensgezind en solidair bent. En dat je je met elkaar verbonden voelt. Het is het besef dat je samen sterker staat, ongeacht je afkomst, religie of overtuiging. Het gevoel dat we hebben als Oranje wint. Een soort lijm in de samenleving. Verantwoordelijkheid betekent dat je verantwoordelijk bent voor wat je doet, maar ook dat je initiatief neemt en uit je comfortzone durft te stappen en daar rekening en verantwoording voor wil afleggen. In deze tijd waarin verdeeldheid vaak de boventoon voert en het gemakkelijker is om de schuld bij anderen neer te leggen dan zelf verantwoordelijkheid te nemen, is de oproep om meer saamhoordelijkheid te tonen, eigenlijk relevanter dan ooit.
‘Saamhoordelijkheid, een samenvoeging van saamhorig en verantwoordelijkheid, woorden die relevant zijn voor een gezonde samenleving’
Terwijl ik mijn stem uitbracht, bedacht ik me hoeveel we kunnen bereiken als we in Nederland de krachten van saamhorigheid en verantwoordelijkheid zouden bundelen. Het begint bij kleine gebaren van vriendelijkheid en begrip jegens elkaar. Gewoon aardig zijn. Elkaar groeten, ook als je elkaar niet kent. Naar elkaar luisteren vanuit de wetenschap dat de mening van iedereen telt. Het besef dat we er met elkaar voor staan en we niet ver komen als we elkaar zwartmaken of vliegen proberen af te vangen. Het gevoel van saamhoordelijkheid groeit, door actieve en positieve deelname aan het maatschappelijk debat en het individueel tonen van verantwoordelijkheid voor elkaar en voor onze samenleving.
Saamhoordelijkheid mag dan wel geen officieel woord zijn, maar wel de essentie van wat we nodig hebben: meer verbondenheid en meer mensen die bereid zijn om de verantwoordelijkheid op zich te nemen voor het welzijn van anderen. Als we samen streven naar saamhoordelijkheid, kunnen we een land creëren waarin iedereen zich gehoord, gesteund en verantwoordelijk voelt. Een Nederland waar iedereen graag wil wonen toch?
——
Dit artikel verscheen eerder in C – het communicatiemagazine van Nederland
